Barbara Sarafian

Van mijn eigen natuur, een lentekind, klaarwakker en nieuwsgierig. Ik ben graag naar buiten gericht met afwisselend introspectieve periodes. Aandacht krijgen is leuk, maar aandacht geven is zoveel rijker.

Sporten en reizen. Nog meer boeken lezen en schrijven.

Soms betrap ik me erop dat ik synchroniciteit bewust opzoek, ongeforceerde raakpunten met anderen. Verbinding. Gelukkig biedt mijn job ook die gelegenheden en kansen. Ik zoek eveneens heel vaak de stilte op. Een plek zonder woorden of verklaringen. Zonder beelden en associaties. Gewoon niets.

Leef zoals jij wil en onderzoek de eigen valkuilen. Check of je gevoelig bent aan wat anderen van je denken en of deze denkpistes je belemmeren in je zijn of ontwikkeling. We hebben een grote verantwoordelijkheid als vrouw, maar kunnen niet iedereen redden. Ontdoe je als je kan van verstikkende rollenpatronen en leer werkelijk genieten van je eigen kracht. We leven teveel in ons hoofd en voelen ons al te vaak verplicht om te vechten. Soms is vechten totaal niet nodig. En schaamte voor ons opgedrongen onvermogen in diverse situaties nog minder.

Ik heb een aantal ferme madammen in mijn leven. Maya Angelou (Amerikaanse dichteres en auteur) staat toch aan de top. Met haar gedicht “Still I Rise” kan ik er heel dikwijls weer tegenaan. Mijn overleden moeder blijft een leiding hebben omdat ze geregeld bepaalde onverwachte beslissingen kon nemen die ik bewonderde.
Zoals reizen en schilderen, mijmeren en er zijn, aanwezig zijn voor anderen. Alles laten vallen en puur genieten. Ik had er een vriendschapsband mee. Brene Brown is genomineerde : geeft lezingen over onze emotionele intelligentie. Badass.